Jaka jest różnica między tkaniną a włókniną

W związku z tym możliwe są włókna o grubości zaledwie 1 deniera lub mniejszej i przy gęstości mniejszej niż zero,7 grama na centymetr sześcienny, włókna te mogą być delikatne, zapewniać ciepło i odprowadzanie wilgoci jak żadne inne włókno. Dzięki tej technologii włókna są kształtowane w ostateczny produkt, a końcowy etap polega na usunięciu osłony protektorowej w celu wypuszczenia włókien uskrzydlonych.

Dysza przędzalnicza jest utrzymywana przy optymistycznym lub niekorzystnym koszcie przez zasilacz prądu stałego. Kiedy elektrostatyczny napęd odpychający pokonuje siłę nacisku powierzchniowego polimeru, ciecz wylewa się z dyszy przędzalniczej i tworzy szczególnie cienkie, stabilne włókno. Włókna te są zbierane na obrotowym lub stacjonarnym kolektorze z elektrodą znajdującą się poniżej elektrody przędzalniczej, w miejscu ich gromadzenia i wiązania, tworząc tkaninę z nanowłókien. Jest bardzo chłonny; to znaczy, że jest produkowany, aby móc uzyskać większą pojemność wodną. Pionierska praca Wallace'a Carothersa z firmy DuPont w USA doprowadziła w latach trzydziestych XX wieku do odkrycia nylonu sześćdziesiąt sześć.

Wybór włókien zależy od proponowanego produktu, typowej pielęgnacji oraz przewidywanej lub pożądanej wytrzymałości. Podobnie jak w przypadku produkcji wszystkich materiałów, koszt użytych włókien ma kluczowe znaczenie, ponieważ wpływa na koszt produktu końcowego. Ogólnie rzecz biorąc, nanowłókna polimerowe są wytwarzane w procesie elektroprzędzenia. Elektroprzędzenie to proces polegający na przędzeniu włókien o średnicy od 10 mm do kilkuset nanometrów. Metodologia ta znana jest od 1934 roku, kiedy to złożono pierwszy patent na elektroprzędzenie. Przebieg wykorzystuje siły elektrostatyczne i mechaniczne do przędzenia włókien z końcówki otworu afinicznego lub dyszy przędzalniczej.

Polimer ten został poddany przędzeniu zmiękczonemu, aby zapewnić światu pierwsze włókno syntetyczne. Włókno zostało wprowadzone na rynek przez firmę DuPont w 1939 roku, wykorzystując patent W.H. Sukces nylonu sześćdziesiąt sześć doprowadził do energicznego rozwoju przemysłu włókien syntetycznych. Następnie w 1939 roku Paul Schlack w Niemczech odkrył nylon 6, który został wyprodukowany inną metodologią. Obydwa te włókna zajmują obecnie istotne miejsce wśród wielu włókien towarowych i wywarły daleko idące wrażenie na międzynarodowym froncie włókienniczym.

Warstwy konstrukcji kompozytowej zapewniają doskonałą wytrzymałość na rozdarcie, łatwą, pozbawioną włókien powierzchnię i stabilność krawędzi. Produkty te zapewniają większą skuteczność filtracji niż kalandrowane media typu spun-bonded. Carothersa w DuPont na początku lat trzydziestych, co jest porównywalne z obecnymi badaniami nad polimerami kondensacyjnymi. W XIX wieku, zdając sobie sprawę, że ogromne ilości włókien zostały zmarnowane na ścinkę, inżynier tekstylny Garnett opracował specjalne urządzenie zgrzeblujące, które ponownie rozdrabniało te odpady do postaci włóknistej.

Maszyna Garnetta, choć znacznie zmodyfikowana, zachowała dziś swoją nazwę i jest głównym elementem branży włóknin. „Włókniny to włókniste struktury arkuszowe lub siatkowe wytwarzane przez łączenie lub splatanie włókien za pomocą środków mechanicznych, termicznych lub chemicznych.” Włókniny nie są zasadniczo rozpoznawane ze względu na swoją energię, ponieważ często są kojarzone z produktami jednorazowego użytku. Jednakże włókniny o wysokich parametrach są stosowane do stabilizacji konstrukcji, takich jak drogi i nasypy, chociaż są one zazwyczaj ciężkie i niekoniecznie dają się układać. Należy pamiętać, że konstrukcje wykonane z włókien takich jak skrzydlate włókno można również wykorzystać do tworzenia trwałych chusteczek, filtrów oraz wyrobów zamszowych i skórzanych.