Dokuma ve Dokuma Olmayan Arasındaki Fark Nedir?

Sonuç olarak, 1 denye kadar az veya daha az lifler mümkündür ve yoğunluğu santimetreküp başına sıfır,7 gramdan az olan bu lifler yumuşak olabilir, başka hiçbir lif gibi sıcaklık ve nem yönetimi sunamaz. Bu teknolojiyle, elyaflar nihai ürün haline getiriliyor ve bir son adım, kanatlı elyafları başlatmak için kurban kılıfını kaldırıyor.

Düze, bir DC güç kaynağı tarafından iyimser veya olumsuz maliyetle korunur. Elektrostatik itici tahrik, polimer cevabının yüzey basınç kuvvetini yendiğinde, sıvı düzeden dışarı dökülür ve özellikle ince, sabit bir filaman oluşturur. Bu filamentler, birikip nanofiber bir kumaş oluşturmak üzere bağlandıkları memeciğin maliyetinin altındaki bir elektrotla dönen veya sabit bir toplayıcı üzerinde toplanır. Oldukça emicidir; yani daha fazla su kapasitesi elde edebilecek şekilde üretiliyor. ABD'deki DuPont Şirketinden Wallace Carothers'ın öncü çalışması, 1930'larda naylon altmış altının keşfedilmesine yol açtı.

Liflerin seçimi önerilen ürüne, bu ürüne gösterilen özene ve beklenen veya istenen sağlamlığa bağlıdır. Tüm malzemelerin imalatında olduğu gibi, kullanılan elyafların maliyeti de son ürünün maliyetini etkilediği için çok önemlidir. Genellikle polimerik nanolifler elektrospinleme yöntemiyle üretilir. Elektrospinning, çapı 10 mm'den birkaç yüz nanometreye kadar değişen lifleri döndüren bir işlemdir. Bu metodoloji, elektrospinning ile ilgili birincil patentin verildiği 1934 yılından beri bilinmektedir. İşlem, lifleri afin deliğin veya düzenin ucundan döndürmek için elektrostatik ve mekanik kuvvetlerden yararlanır.

Bu polimer, dünyaya ilk sentetik elyafı sağlamak için yumuşatılarak eğrilmiştir. Fiber, 1939 yılında W.H.'nin patenti kullanılarak DuPont tarafından ticari olarak piyasaya sürüldü. Naylon altmış altının başarısı, sentetik elyaf endüstrisinin güçlü bir şekilde gelişmesine yol açtı. Daha sonra 1939 yılında Almanya'da Paul Schlack başka bir yöntemle üretilen naylon 6'yı buldu. Bu elyafların her ikisi de artık birçok ticari elyaf arasında önemli bir yere sahiptir ve uluslararası elyaf cephesinde geniş kapsamlı bir etki bırakmıştır.

Kompozit yapının katmanları mükemmel yırtılma mukavemeti, kolay, elyafsız bir yüzey ve kenar stabilitesi sağlar. Bu ürünler kalenderlenmiş eğrilerek bağlanmış ortamlara göre daha yüksek filtreleme verimliliği sağlar. Carothers'ın 1930'lu yılların başlarında DuPont'ta yaptığı bir araştırma, yoğunlaşma polimerleri üzerine yapılan günümüz araştırmalarıyla karşılaştırılabilir niteliktedir. On dokuzuncu yüzyılda, çok büyük miktarda elyafın kırpıntı olarak israf edildiğini fark eden Garnett adlı bir tekstil mühendisi, bu atık malzemeyi tekrar elyaflı forma dönüştürmek için özel bir tarama cihazı geliştirdi.

Garnett Makinesi, büyük ölçüde değiştirilmiş olmasına rağmen bugün yine de adını koruyor ve dokumasız endüstrinin önemli bir unsurudur. 'Dokunmamış kumaşlar, liflerin mekanik, termal veya kimyasal yollarla bağlanması veya birbirine kenetlenmesiyle üretilen lifli tabaka veya ağ yapılardır.' Nonwovenlar, tek kullanımlık ürünlerle ilişkili olma eğiliminde oldukları için enerjileriyle pek tanınmıyorlar. Bununla birlikte, aşırı performanslı dokunmamış kumaşlar, yollar ve setler gibi yapıları stabilize etmek için kullanılır; ancak bunlar genellikle ağırdır ve mutlaka dökümlü olmayabilir. Kanatlı elyaf gibi elyaflardan yapılan yapıların aynı zamanda dayanıklı mendiller, filtreler, süet ve deri ürünler oluşturmak için de kullanılabileceğini unutmayın.