Arkusze bazowe z włókniny
Włókniny pomarańczowe pełnią funkcję bariery ostrzegawczej wskazującej na skażone gleby. Mimo to poliester jest obecnie bardziej popularny w odzieży sportowej niż włóknina polipropylenowa. Dzieje się tak dzięki temu, że włóknina nie wymywa się całkowicie w palącej wodzie i zatrzymuje nieprzyjemne zapachy. Ale poza tym, od medycznych kombinezonów ochronnych po najmodniejsze elementy przyjaznej dla środowiska biżuterii, włóknina polipropylenowa pozostanie na miejscu. Zanim jednak przejdziemy do wyjaśnienia, dlaczego i w jaki sposób należy nosić dodatkową odzież i akcesoria z włókniny, musimy zwrócić uwagę na istotny element. Według specjalistów i statystyk włóknina polipropylenowa zyska dużą część rynku w wielu branżach.
Tę wstęgę lub arkusz łączy się następnie wspólnie środkami chemicznymi, termicznymi lub mechanicznymi. Włókna splatają się ze sobą poprzez wbicie trójkątnych igieł za pomocą żyłki. O jakości tego rodzaju włókniny, czyli dyplomie splątania i gęstości sieci, decyduje głębokość i różnorodność igieł oraz kolejne etapy terapii. Inną ważną metodą łączenia mechanicznego jest łączenie ściegów, podczas którego włókna internetu są łączone ze sobą za pomocą szwów wszytych lub dzianych za pomocą siatki w celu wytworzenia tkaniny.
Zapewnia to miękkie, ciche i dyskretne opcje, jednocześnie poprawiając estetykę i przywracając rozciągliwość, aby zapewnić, że towary zachowują wygodne dopasowanie bez pozostawiania śladów. Phoenix oferuje szeroką gamę włóknin mających liczne funkcje higieniczne. Filtracja powietrza jest obecnie przedmiotem ogromnej ciekawości, pozwalając na uzyskanie wykończeń poprawiających efektywność cząstek E3. Dodatkowo dostępne są wykończenia do stosowania w filtrowaniu cieczy, które mogą być wykonane z części wymienionych w 21CFR. Włókniny można sterylizować różnymi metodami i można z nimi postępować ze względu na właściwości antystatyczne. Ubrania do pomieszczeń czystych wykonane z poliolefiny typu spun-bonded zwykle nie nadają się do powtarzalnej sterylizacji promieniowaniem jonizującym ze względu na utratę właściwości cielesnych i niedopuszczalną degradację materiału/odzieży.
W niektórych przypadkach obie metody są mieszane w celu wytworzenia włókniny o wyższej jakości. Włókna sieci można splatać ze sobą za pomocą strumieni wody o dużej prędkości. Ta metoda wiązania jest znana jako wiązanie wodne lub wiązanie typu spunlace. Włókniny igłowane zostały poddane procesowi, podczas którego zestaw kolczastych igieł porusza się na zewnątrz i do środka, splątując włókna. Włókniny typu spunlaced mają szczególny, niemal koronkowy wygląd, ponieważ powstają w wyniku przepuszczania siatki nad zestawem silnych strumieni wody w celu splątania włókien. Małe dziury powstają tam, gdzie woda wnika w tkaninę, a włókna okazują się splątane i splątane wokół otworów.
Chociaż jednak przodkowie współczesnych włóknin mogą być kwestionowani, Batra i Pourdeyhimi zgadzają się, że prawdziwy biznes włókninowy rozpoczął się w latach dwudziestych lub trzydziestych XX wieku, a produkcja przemysłowa na skalę handlową rozpoczęła się około 1942 roku. Pierwszą jednorazową pieluchę wykonaną z włókniny wyprodukował George Schroder w 1947 roku. Laminowanie – połączenie razem kilku warstw włókniny, często w drodze kalandrowania, a następnie poddanie działaniu ciepła i naprężeniu w celu spajania włókien każdej warstwy. Specjalistyczne maszyny papiernicze oddzielają wodę od włókien i tworzą jednolity arkusz materiału, który następnie jest łączony i suszony. W przypadku rolek dobry biznes 5 -10% włóknin jest wytwarzanych poprzez wykorzystanie wiedzy specjalistycznej związanej z układaniem na mokro.
Kończy się gładszym i sztywniejszym produktem o obniżonym wymiarze porów i podwyższonej wytrzymałości. Włókna odcinkowe lub ciągłe są łączone poprzez mechaniczne splątanie włókien za pomocą igieł kolczastych.
Tkanina SMS składa się z górnej warstwy polipropylenu typu spun-bond, środkowej warstwy polipropylenu typu „melt-blown” i tylnej warstwy polipropylenu typu „spun-bond”. Tkanina ta jest wykorzystywana w kombinezonach, sukienkach i kapturach i zapewnia właściwości barierowe oraz luksus. Tkanina typu spunbond/termobond jest zwykle wytwarzana z polipropylenu o stosunkowo otwartej strukturze i jest stosowana w bouffantach i osłonach na buty. Materiały te nie wykazują wysokiej skuteczności barierowej odpowiadającej wysokiej skuteczności filtracji czy odporności na zachlapania i z tego powodu mają ograniczone zastosowanie w środowiskach krytycznych. Jednakże tkaniny typu spun-bond są wykonane ze stałych włókien, które zwiększają moc i zapewniają wystarczające właściwości barierowe dla mniej ważnych środowisk. Inną metodą wytwarzania geotekstyliów włókninowych jest spunbonding. Podczas tego procesu wytłaczane włókna są przędzone na taśmę gromadzącą i łączone za pomocą podgrzewanych rolek.
Tkaniny typu Airlaid składają się głównie z pulpy drzewnej i mają charakter dobrze wchłaniający. Można go zmieszać z określoną proporcją SAP, aby poprawić jego zdolność wchłaniania wilgoci. Przepuść miazgę drzewną do wiązki strumienia powietrza, aby włókna rozproszyły się i zbiły w pływającym Internecie. Proces wytwarzania włókniny spunbound jest zazwyczaj wyjątkowo ekonomiczny, ponieważ produkcja materiału jest mieszana z produkcją włókien. Włókninę często wytwarza się bezpośrednio z włókien lub włókien ciągłych, bez przygotowania przędzy falbankowej 3 wymaganej do dziania lub tkania osnowy. W pierwszym etapie włókna są orientowane w jednej ścieżce lub osadzane metodą losową.
W przypadku jednorazowej odzieży do pomieszczeń czystych odpowiednia jest sterylizacja za pomocą nagromadzonego promieniowania jonizującego przy sile nie większej niż 50 kGy. Tkaniny wykonane z poliolefin wiązanych metodą przędzenia można stabilizować w procesie formowania włókien, aby zapewnić większą zgodność ze sterylizacją promieniowaniem jonizującym. Materiał typu spun-bonded/melt-blown/spun-bonded jest włókniną trójlaminowaną.